ارزیابی تغذیه مصنوعی با استفاده از مدل ریاضی در دشت آب بید- سربیشه (شمال غرب گتوند)

تغذیه مدیریت شده آب های زیرزمینی تکنیکی پایدار و نوظهور است که قبلاٌ نتایج موفقیت آمیزی را ایجاد نموده است و انتظار می رود بسیاری از مشکلات منابع آب، به خصوص در مناطق نیمه خشک و خشک را حل نماید. تغذیه مصنوعی آبخوان ها به عنوان یک استراتژی برای بهبود و توسعه منابع آب های زیرزمینی و ذخیره سازی برای جبران خسارات وارده به آنها نظر گرفته می شود. در کشور ما نیز همه ساله هزینه هایی صرف احداث پروژه های تغذیه مصنوعی می گردد. ارزیابی اثرات این طرح ها بر آبخوان ها مهم است، چرا که اگر نتایج مثبت باشد اجرای این پروژه ها افزایش می یابد. در این راستا مدل های پیشرفته آب های زیرزمینی، ابزارهای مناسبی را برای مدیریت و ارزیابی آبخوان ها ارائه می نمایند. منطقه مطالعاتی دشت گتوند در حوضه آبریز رود کارون و در شمال شهرستان شوشتر، بین طول های جغرافیایی ´03 °48 تا ´01 ° 49 و عرض جغرافیایی ´00 °32 تا ´30 °32، واقع شده است. هدف اصلی این تحقیق شبیه سازی آبخوان دشت گتوند با استفاده از کد modflow در نرم افزار gms، و استفاده از آن برای ارزیابی پروژه پخش سیلاب آب بید- سربیشه واقع در شمال گتوند می باشد. برای این منظور، ابتدا منطقه مورد مطالعه شبکه بندی گردید و شرایط مرزی و اولیه مشخص شد. سپس مدل در دوره زمانی مهر 1387 تا شهریور 1388 در حالت نا ماندگار طی 12 دوره تنش واسنجی شد. پس از بهینه سازی پارامترهای هیدروژئولوژیکی، مدل برای دوره زمانی مهر 1388 تا شهریور 1389 صحت سنجی گردید. پس از واسنجی و صحت سنجی، مدل با پیش فرض های متفاوت برای ارزیابی تغذیه مصنوعی به کار گرفته شد. نتایج نشان می دهد که موثرترین تغذیه در سال های 85-84 و 86-85 صورت گرفته است. این پروژه بر آبخوان اثر مثبت داشته است، اما بدلیل فصلی بودن آبگیری، نهشت رسوب و خشکسالی در سال های گذشته تأثیر آن به اندازه کافی زیاد نیست.